Mezopotamya otizm yaşam merkezi ve diğer okullarda devam eden öğrencilerimizde dil daha akıcı bir hal almakta. Bizim otizmde yetiştiremediğimiz ya da alanın dar olmasından dolayı yapamadığımız etkinlikleri diğer gittikleri okullardaki sınıf öğretmenleri ve okullarda aldıkları destek eğitimde çocuğun gelişimi ve sosyalleşmesi daha çabuk ilerleme gösteriyor.
Karşılıklı istişarede bulunmamız zamandan tasarruf oluyor her iki okul açısından. Çünkü diğer okullardaki öğretmenler çocuğun nasıl bir gelişimde olduğunu ona nasıl davranması gerektiğini bilmiş oluyor. Bizimle iletişime geçtikleri için.
Otizmde yaptığımız çalışmalar eğitim ne kadar başarı göstermiş ya da ne gibi değişiklikler olmuş çok çabuk bir şekilde dönütleri almış oluyoruz.
İletişimde olmamızın bir diğer sebebi de bu tür çocukların engelli olmadığını bu farklılığın birer ayrıcalık olduğunu göstermek ve eğitim yoluyla ne kadar değiştiklerini göstermektir.
Veliyle iletişime geçtiğimiz zaman ise çocuklarına karşı duyarlılıkları daha da artmış oluyor. Sorumluluklarının daha da farkına varmış oluyorlar. Bir çocuğa nasıl davranmaları gerektiğini ya da burda yaptığımız çalışmaları evde de uyguladıklarında ne gibi değişikliklerle karşılaştıklarını görmüş oluyorlar. Çoğu zaman olumlu dönütleri oluyor. Bazen de olumsuz bir şekilde dönebiliyorlar. Genelde olumsuz dönmelerinin sebebi neden bu yaptığımız çalışmalar ve eğitim hemen kendini göstermiyor demeleri bu çocukların yüzdeliğinin ağır olması ve bazılarının gelişimlerinin açık olmasıdır. Kendilerini diğer velilerin çocuklarıyla karşılaştırdıkları için de bu velilerdeki bilinçlilik bazen bilinçsiz bir hal almaya başlıyor. Bu durumda rehberlik devreye girmiş oluyor ve sonuç çözüme ulaşmış oluyor. Bizim yaptığımız işin ne kadar sabır gerektiren bir iş olduğunu görmüş ve anlamış oluyorlar olumlu dönütlerde.
